Wydarzenia Specjalne firma Power

Na zakończenie sezonu zasadniczego, koszykarze Legii wygrali 20. spotkanie z rzędu. W Ostrowi Mazowieckiej legioniści okazali się lepsi od miejscowego Sokoła i zwyciężyli 66-63. Poziom sędziowania był tragiczny, ale na szczęście nie miał wpływu na końcowy wynik spotkania. Już przed meczem legioniści mieli zapewniony awans do turniejów półfinałowych o II ligę z pierwszego miejsca na Mazowszu. Sokół awansował z miejsca drugiego.

Tegoroczny wyścig Finnmarkslopet na dystansie 1000 kilometrów przejdzie do historii jako wyjątkowo trudny, wręcz ekstremalny. Burze śnieżne, głęboki śnieg sprawiły, że szlak stał się wręcz niemożliwy do przebycia. W tych warunkach były w stanie sobie poradzić tylko norweskie zaprzęgi wytrenowane do pracy w takich właśnie sytuacjach, kierowane przez najbardziej doświadczonych maszerów. Nigdy się nie zdarzyło aby tak wielka liczba zawodników wycofała się z wyścigu.

Bardzo trudne warunki pogodowe na trasie wyścigu. Na trasie 1000 kilometrowej wyścigu panują tak trudne warunki, że po raz pierwszy organizatorzy zdecydowali się na wydłużenie obowiązkowych czasów odpoczynku (w Karasjok z 8 do 12 godzin). Chodzi o to aby dać dodatkową możliwość odpoczynku dla zwierząt. Na morderczy wiatr i śnieg skarżą się wszyscy zawodnicy. Najgorsze warunki panują w górach.

Przyszedł czas na dalszą drogę, niestety pogoda znowu się pogorszyła. W czasie gdy prowadziliśmy rozmowę rozpętała się burza śnieżna. Tyle śniegu padającego przez 2 godziny (około 20cm)  jeszcze nie widzieliśmy. Widoczność spada czasami do 2m. Z lekkim opóźnieniem ale zaprzęg  wyrusza. Wilk wystartował o 13.14 z Neiden aby pokonać kolejny etap trasy. Przed nimi zmagania z burzą śnieżna podczas, której nie trudno o zgubienie właściwej drogi.

Ogłoszenie laureatów II edycji Memoriału im. Piotra Morawskiego Miej odwagę! nastąpiło 11 marca 2012 r. podczas festiwalu KOLOSY w Gdyni. Głosami internautów i Kapituły wygrał projekt „Samotnie na dach Sahary” autorstwa Szymona Kowalczyka. Dodatkowo wyróżniono dwie wyprawy: „Na handbike’u Kobieta na Pico del Veleta” Kariny Jasińskiej oraz „Jak skończę roczek pojadę pod Kazbek. Z mamą” Natalii Kozub z mamą Pauliną.

Jeden z najtrudniejszych i najdłuższych odcinków pokonany. Biegnący Wilk, w osłabionym składzie bo w Levajoku musiał wykluczyć jednego psa, Aglus, z zaprzęgu, z powodu problemu z łapami, dojeżdża do Tana Bru. Aby zabezpieczyć się przed utratą kolejnych psów z zaprzęgu, zwierzaki zostały przed wyruszeniem z Levajoka ubrane w specjale butki mające chronić je przed urazami.

START JUŻ JUTRO... /9 marca 2012/

Ostatni dzień jako takiej wygody. Jutro wyruszamy na trasę. Wilk ze swoimi psami, reszta ekipy z całym bagażem i pomocną dłonią za nim. Zaprzęg ma do pokonania około 1000km. Samochód… ponad 1500. Programem na dziś było dokończenie rysowania map, akredytacja prasowa, bankiet startowy i ostanie pakowanie.

Termin wyścigu zbliża się wielkimi krokami, już niemal czujemy jego oddech na karku.  Emocje sięgają zenitu. Właśnie teraz zaczyna się ta najważniejsza część wyprawy.
Poranek rozpoczęliśmy od kolejnej wizyty weterynaryjnej. Kolejnej ale i ostatniej. Wszystko w porządku, czas na pakowanie. Wilk zajął się rozdzielaniem psiej karmy na poszczególne checkpointy.

Dziś dzień był bardzo pracowity. Przygotowania związane z wyścigiem zaczęły się. Atmosfera staje się coraz gorętsza. Zarówno psy jak i maszerzy drżą z emocji przed zbliżającym się wielkimi krokami wyzwaniem. Rano przeszliśmy pierwsze badania weterynaryjne. Najpierw odwiedziły nas dwie wolontariuszki, które sprawdzały zgodność chipów u psów.

Alta,  Finnmark, 06.03.2012.
Złamane sanie. Aklimatyzacja psów w nowym miejscu jest bardzo ważna. Mimo, że psy w naszym zaprzęgu pochodzą od norweskich rodziców, to jednak nie mieszkają i nie pracują tu na stałe. Różnice w miejscu pracy nie dotyczą tylko temperatur ale właściwie wszystko tutaj jest inne.